2η συνάντηση για τα 30 χρόνια ΕΝΕΚ στους Μεξιάτες Φθιώτιδος.
Ξεκίνησα από την Αθήνα, μ' ένα χτυποκάρδι και μια λαχτάρα, που όσο ζυγώναμε στο χωριό που θα συναντιόμαστε γινόταν εντονώτερα. Άραγε ποιοί θα έρθουν; Πως σκέφτονται τώρα; Άλλαξε ο χρόνος τις ιδέες τους; Μήπως αστικοποιήθηκαν; Πως είναι σήμερα τα χθεσινά παιδιά, οι ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ μου;
Φθάσαμε στους Μεξιάτες! Ο τόπος συνάντησης, ήταν στολισμένος με την Ελληνική σημαία, τα λάβαρά μας και τις αφίσσες μας. Ζεστές αγκαλιές, τρεμάμενα χείλη, υγρά μάτια... συγκίνηση .. λαχτάρα.. προσμονή.. κι ελπίδα. Ναι μεγαλώσαμε! Οι μαθητές του τότε είναι οικογενειάρχες. Τα μαλλιά γκριζάρανε και το δέρμα έχει το αμείλικτο χάραγμα του χρόνου. Τα μάτια... τα μάτια όμως έχουν ακόμη εκείνη την γνώριμη λάμψη. Μέσα τους καίει η ίδια φλόγα. Τίποτε δεν άλλαξε είμαστε εδώ! Είμαστε πάλι μαζί και .... ΝΑΙ είμαστε ΔΥΝΑΜΙΣ!!!
H συνάντησή μας, δεν ήταν μνημόσυνο. Δεν ήταν μια συνάντηση για να θυμηθούμε τα παλιά. Ήταν ένα φόρος τιμής στον Εθνικιστικό πολιτικό φορέα, που έβγαλε τον ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ μας στην επιφάνεια και μας έδωσε τα ιδεολογικά όπλα να πολεμήσουμε ενάντια στην νέα τάξη πραγμάτων, για τα ιερά και τα όσια της Φυλής μας, για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και ναι!!! Στα μάτια και στην σκέψη όλων μας πλανάται ο πόθος γι' αγώνα. Για τον αγώνα, που μόνον ΕΜΕΙΣ ξέρουμε να διδάσκουμε και να δίνουμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου