Για τους ανθρώπους της λεγόμενης δεξιάς τα ονόματα του Έλληνα Μισιαούλη και Τούρκου Καβάζογλου στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν λένε τίποτα. Αντίθετα, για τους ανθρώπους της λεγόμενης αριστεράς οι δυο τους αποτελούν παραδείγματα ηρώων και πρότυπα Ελληνοτουρκικής φιλίας. Πού βρίσκεται η αλήθεια και κυρίως πώς χρησιμοποιείται σήμερα η υπόμνηση της δολοφονίας των δύο συνδικαλιστών του ΑΚΕΛ;
Στις καθιερωμένες, πλέον, εκδηλώσεις τιμής που διοργανώνονται κάθε χρόνο από το ΑΚΕΛ, θα ακουστούν, όπως πάντα, ότι «την Κύπρο κατέστρεψε ο εθνικισμός των δύο κοινοτήτων», ότι «η θυσία των δύο ηρώων θα δικαιωθεί με την επίτευξη λύσης» και, φυσικά, πως «η λύση θα είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία». Ανήμερα της επετείου, μεταξύ των συνθημάτων «Επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους» και «Kıbrıs'ta barış engellenemez» (=η ειρήνη στην Κύπρο είναι ανεμπόδιστη), θα αναφωνήσουν οι ΑΚΕΛικοί «Κύπρος-Ενωμένη-Ομοσπονδιακή» και θα ξεσπαθώσουν κατά του «ολετήρα της Κύπρου, Γρίβα», του πραξικοπήματος, της Ένωσης και των «όσων κάναμε στους αδελφούς μας Τουρκοκυπρίους». Θα φωνάξουν ότι «δεν θα περάσουν οι φασίστες και τα τανκς», ενώ οι ίδιοι πρώτοι αποδέχτηκαν ως τελική κατάληξη του προβλήματος την τουρκική φασιστική πρόταση για διχοτόμηση σε δύο εθνικά αμιγείς ζώνες! Οι αναφορές στις ευθύνες της Άγκυρας και εντόπιας τουρκικής ηγεσίας για τη διχοτόμηση της Κύπρου πρέπει βάσει της νέας ΑΚΕΛικής γραμμής να συνοδεύονται πάντοτε με ισόποση απόδοση ευθύνης στις ενέργειες της ελληνικής πλειονότητας της Κύπρου!
Στην υπόμνηση των γεγονότων, εσκεμμένα το ΑΚΕΛ διαγράφει το Ενωτικό του παρελθόν, αλλά, ακόμη χειρότερα, ανοσιουργεί εναντίον εκείνων που υποτίθεται πως τιμά. Υποστηρίζει με χίλια την ελληνοτουρκική φιλία, αλλά δεν θέλει να συμβιώσουν πραγματικά Έλληνες και Τούρκοι σ' ένα κοινό κράτος. Υπερπροβάλλει την «κυπριακότητα» των Κυπρίων, ενώ ο πρόεδρός του αποδέχτηκε την παραμονή 50.000 Τούρκων εποίκων εξ Ανατολίας. Λαϊκίζει εκ του ασφαλούς κατά της ένοπλης αντίστασης των Ελλήνων στην Τουρκανταρσία του 1963-64 και της υποτυπώδους οργάνωσής του μέσω του Σχεδίου Ακρίτας, ενώ γνωρίζει καλά πως η Τουρκία είχε εκπονήσει και θέσει σ' εφαρμογή από τη δεκαετία του '50 το «Σχέδιο Επανάκτησης της Κύπρου» (Kıbrıs Istirdat Plani)! Γνωρίζει πολύ καλά το ΑΚΕΛ ότι βάσει του σχεδίου αυτού ιδρύθηκε η τρομοκρατική ΤΜΤ (Τurk Mukavemet Teskilati, δηλ.«Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση») που έσπειρε τον φόβο και τον θάνατο στους Έλληνες και τους Τούρκους της Κύπρου. Γνωρίζει ότι οι όποιες ακραίες και εγκληματικές πράξεις διαπράχθηκαν από τους Έλληνες του νησιού ήταν περιστασιακές, ανεπίσημες και πρωτίστως εντάσσονταν σ' ένα κλίμα αντεκδίκησης. Δεν υπήρχε κανένα σχέδιο γενοκτονίας των Τούρκων, αλλά προτιμά να υπερπροβάλλει τα μεμονωμένα γεγονότα για να εξισωθούν με το οργανωμένο έγκλημα της Τουρκίας.
Το ΑΚΕΛ ηθελημένα αποκρύπτει την αλήθεια από τα μέλη του! Μοιράζει ίση ευθύνη στις «δύο κοινότητες» για να μπορεί να μοιράσει ευκολότερα την ιδιαίτερη πατρίδα μας σε δύο ζώνες! Αφιονίζει τα πλήθη εναντίον κάθε εθνικής φωνής, γιατί τάχα «αυτοί κατέστρεψαν την Κύπρο». Καμώνεται πως η επαναπροσέγγιση βασισμένη στο... χαλούμι, τον τουρισμό στα κατεχόμενα και τον καρσιλαμά επιλύει ως διά μαγείας το πρόβλημα. Παραπλανεί ότι η λύση που συζητούμε θα είναι «κυπριακή», ενώ ξέρει -καλύτερα απ' όλους- την εμπλοκή των Αμερικανοβρετανών και πως το «εφικτό» αυτής της υποτιθέμενης λύσης εδράζεται στο ότι έχουμε πλησιάσει επικίνδυνα τις απαράδεκτες τουρκικές θέσεις!
Η λεγόμενη αριστερά της Κύπρου έχει χάσει την πυξίδα της. Αντί να ξανάβρει ένα κοινωνικοπολιτικό όραμα προτιμά να συντηρεί τον διχασμό ανάμεσα στον ελληνικό πληθυσμό της Κύπρου και να χαντακώνει τους οπαδούς της. Αντί να προτάξει την ελληνοτουρκική φιλία βασισμένη στην ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αναζητεί ψευδεπίγραφες βραχύβιες διευθετήσεις με ανελεύθερες πρόνοιες. Αντί να τονώνει ψυχικά τον ξεριζωμένο λαό για να διεκδικήσει την απελευθέρωσή του, προωθεί διά του μιθριδατισμού, σταγόνα τη σταγόνα το δηλητήριο, την αποδοχή της κατοχής.
Στην κορυφή του παγόβουνου βρίσκεται η ανοικτή και διά των επισήμων χειλέων του προέδρου της Δημοκρατίας υποστήριξη ενός πρώην «αγωνιστή» της τρομοκρατικής ΤΜΤ, του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ! Η προκλητικότατη αυτή πράξη της de facto αναγνώρισης των «εκλογών» της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου» από αυτόν τον ίδιο τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας μάς οδηγεί, εκτός των άλλων, με μαθηματική ακρίβεια σε περισσότερη έξωθεν αναγνώριση του ψευδοκράτους. Πώς θα αντικρούσουμε την επόμενη φορά τους ισχυρισμούς των ξένων ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη; Γιατί περιμένουμε από τους ξένους να είναι κυπριακότεροι των Κυπρίων;
Συν τοις άλλοις, η αμετανόητη πράξη του προέδρου Χριστόφια έχει τέτοια μέρα κι άλλες συνυποδηλώσεις. Με τι μούτρα τιμούν σήμερα Μισιαούλη και Καβάζογλου υποστηρίζοντας έναν πρώην τρομοκράτη της ΤΜΤ για «ηγέτη των Τ/κ»; Πώς παραγράφουν τις κραυγές του Καβάζογλου όταν δήλωνε θαρραλέα ότι «μια δράκα φασίστες [...] άρπαξαν την ηγεσία της τουρκικής κοινότητας» και «αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα βάσανα του τουρκοκυπριακού πληθυσμού»; (Αιματηρή Αλήθεια, Λευκωσία, 2009, σ. 109) Μήπως δεν εννοούσε τους τρομοκράτες της ΤΜΤ;
Πώς διαγράφουν από τη συλλογική συνείδηση των ΑΚΕΛικών τη δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης σε ένα ενιαίο κράτος χωρίς ζώνες, σύνορα και περιορισμούς; Πώς θα ξαναμιλήσουν για την ελληνοτουρκική φιλία όταν κωφεύουν στις καταγγελτικές αποκαλύψεις του τ/κ Ιχσάν Αλί; Με ποιο μοίρασμα ίσης ευθύνης απαντούν στις δηλώσεις του Ιχσάν Αλί που έγιναν μετά τα κρίσιμα γεγονότα του 1963-4;
«Η τουρκική κοινότητα είναι θύμα προδοσίας που διέπραξε η τουρκική κυβέρνηση. Οι Τουρκοκύπριοι δεν είναι θύματα της κυπριακής κυβερνήσεως ή των Ελληνοκυπρίων. Όλος ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι η διαίρεση υπήρξε επιθυμία και εισήγηση των αποικιοκρατών, την οποία προωθούσαν καταχθόνιες δυνάμεις από το 1957, όταν ο Ζορλού υπέβαλε την ακόλουθη ερώτηση στους Τουρκοκυπρίους εκπροσώπους που τον επισκέφθηκαν:
"Δεν έχετε μερικούς εθελοντές που θα ήσαν έτοιμοι να θυσιαστούν σε συγκρούσεις με τους Ελληνοκυπρίους ώστε να δημιουργηθεί ανωμαλία και να επιβληθεί ντε φάκτο διχοτόμηση;"
Τι ακολούθησε μετά είναι σ' όλους γνωστό. Βέβαια ο Ζορλού απαγχονίστηκε ως προδότης. Λυπούμαι όμως να παρατηρήσω, ότι όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν συνεχίζουν την πολιτική του στο κυπριακό πρόβλημα.
Είναι σ' όλους γνωστό, ότι ο αρχιτρομοκράτης Ντεντκάς δήλωσε πέρσι [σημ. Ε.Ι.: 1964] στο ραδιόφωνο της Άγκυρας ότι η μετακίνηση των Τουρκοκυπρίων έγινε σκόπιμα για να επιτευχθεί η διχοτόμηση. [...] Είναι πρόδηλον ότι οι Τούρκοι που ζουν μαζί με τους Έλληνες είναι πιο ασφαλείς από αυτούς που είναι εγκλωβισμένοι με τους συμπατριώτες τους.» (Ιχσάν Αλί στο ΡΙΚ, 28/9/1965, πβ. Αιματηρή Αλήθεια, σ. 116-7).
Τέλος με τι μούτρα το ΑΚΕΛ 36 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και 45 χρόνια μετά τη δολοφονία του Καβάζογλου διαπλάθει νεολαίους με την άποψη ότι «εμείς τους κλείσαμε στους θυλάκους» και ότι «φταίξαμε και γι' αυτό πρέπει να πληρώσουμε»; Ήταν ψεύτης ο Τ/κ δολοφονηθείς Καβάζογλου, συνδικαλιστής και μέλος του ΑΚΕΛ, όταν έλεγε στο Δάλι λίγο προτού δολοφονηθεί στις 11/4/1965 ότι «ο Ντενκτάς και οι ομοϊδεάτες του [...] είπαν ψέματα στον λαό και με δημαγωγίες για "ομαδικές σφαγές" και εκμεταλλευόμενοι τα αγνά αισθήματα του λαού, ξερίζωσαν από τον τόπο τους, από τα χωριά τους, από την πατρίδα τους, 30.000 αδέλφια μας και τους έριξαν σ' αυτές τις άθλιες συνθήκες [στους θυλάκους]» ; (Αιματηρή Αλήθεια, σ. 104-5)
Εάν δεχτούμε τη σημερινή ΑΚΕΛική προπαγάνδα, πρέπει ακολούθως να δεχτούμε ότι ο ΑΚΕΛικός Καβάζογλου το 1965 αν δεν ήταν τρελός ήταν ψεύτης! Παράλληλα, θα πρέπει να τονίσουμε ότι ανάμεσα στους «φασίστες» της ελληνικής πλευράς θα ήταν και οι υπεύθυνοι της Χαραυγής που καλούσαν τον λαό να αντισταθεί στην Τουρκανταρσία και επαινούσαν τις επιχειρήσεις των «νομίμων δυνάμεων» κατά των «Τούρκων στασιαστών»! (π.χ. βλ. Χαραυγή 11/3/1963)
Επιπρόσθετα εάν δεχτούμε τη σημερινή ΑΚΕΛική προπαγάνδα πρέπει συνεπακόλουθα να υποστηρίξουμε ότι στους Έλληνες «φασίστες και εθνικιστές» της περιόδου προ της εισβολής του 1974 συγκατελέγεται και ο τότε Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Εζεκίας Παπαϊωάννου, ο οποίος στις 23/7/1964 επέρριπτε την ευθύνη για τα δεινά της Κύπρου στην εμπόδιση ελεύθερης άσκησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης από τον λαό, ενώ επαναβεβαίωνε ότι «στόχος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του κυπριακού λαού είναι η Ένωση και προς αυτόν τον στόχον θα βαδίσουμε όλοι ενωμένοι».
Αυτό να μη θεωρηθεί σαν μια στιγμιαία έκφραση του επίσημου ΑΚΕΛ. Λίγες ημέρες προηγουμένως, πάλι διά στόματος του Γ.Γ. του, το ΑΚΕΛ θα διεδήλωνε στη βουλή «με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο την εμμονή του κόμματος της εργατικής τάξης στο αίτημα της γνήσιας ΕΝΩΣΗΣ χωρίς εδαφικά, διοικητικά ή άλλα ανταλλάγματα, αίτημα το οποίο υιοθέτησε ομοφώνως η Βουλή με ψήφισμα το οποίο ενέκρινε στις 30 Ιουνίου 1964». [πβ. Α. Αιμιλιανίδης (2007), Πορεία προς την καταστροφή: Κοινοβουλευτική ιστορία 1964-1976, σ. 66]
Συνοψίζοντας τις σκέψεις μας, αξίζει να σταθούμε και να επισημάνουμε:
(α) Το ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ της απότισης τιμής εκ μέρους του ΑΚΕΛ στους δικούς του αγωνιστές κατά του τουρκικού φασισμού και τελικά δολοφονηθέντες από την ΤΜΤ, Μισιαούλη και Καβάζογλου, και της ταυτόχρονης υποστήριξης του τρομοκράτη της ΤΜΤ, Ταλάτ, στις ψευδοεκλογές.
(β) Το ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ της με θέρμη υποστήριξης της ελληνοτουρκικής συνύπαρξης με φόντο τους δύο αγκαλιασμένους νεκρούς του 1965 και παράλληλα της μανιώδους υποστήριξης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, δηλ. της τουρκικής θέσης για διχοτόμηση της Κύπρου σε δύο ζώνες, όπου Έλληνες και Τούρκοι θα διαβιούν και θα πολιτεύονται πλάι-πλάι, αλλά όχι μαζί.
(γ) Το ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ της επίσημης ΑΚΕΛικής γραμμής υπέρ της υπερπροβολής της «κυπριακότητας» των Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου και παράλληλα της υποστήριξης του διαχωρισμού τους σε προνομιούχους και μη βάσει της εθνικής τους καταγωγής σε μια μελλοντική λύση! Σκεφτείτε, ακόμη, πόσο παράλογο γίνεται το σκηνικό και σε ποια δυσχερέστατη θέση θα βρεθεί η ΑΚΕΛική ηγεσία όταν θα πρέπει να εξηγήσει τις ρατσιστικές διατάξεις της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στα ανυποψίαστα ΕΔΟΝόπουλα που μεγάλωσαν με τα ανιστόρητα συνθήματα ότι τάχα «η Κύπρος δεν είναι ελληνική» κι εμείς «δεν είμαστε Έλληνες, αλλά μόνο Κυπραίοι»! Αν τελικά οι διαφορές Ελλήνων και Τούρκων στην Κύπρο είναι τόσο ασήμαντες ή ακόμη και ανύπαρκτες, πώς θα εξηγηθεί η απόπειρα οικοδόμησης ενός διζωνικού πολιτειακού συστήματος βάσει των εθνικών διαφορών και όχι των αρχών της Δημοκρατίας;
Αυτές οι αλήθειες που παραθέσαμε το ξέρουμε ότι θα εξοργίσουν και θα πληγώσουν πολλούς. Περισσότερο απ' όλους θα εξοργίσουν τους οπαδούς της Διχοτόμησης που ακούει στο εύηχο όνομα Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου