Π. Υ. ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Λαός προσκυνημένος, λαός χαμένος

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Λαός προσκυνημένος, λαός χαμένος

 Ἦλθαν νύχτα στὸ σπίτι μας... Μᾶς ξύπνησαν μὲ χτυπήματα καὶ κλωτσιὲς. Μᾶς βίασαν καὶ κάποιους τοὺς σκότωσαν.... Ὃσους ζήσαμε μᾶς πέταξαν στὸν δρόμο καὶ μᾶς εἶπαν «βαδίζετε»... Ποιὸς νὰ ῥωτήσῃ; Ποιὸς νὰ τολμήσῃ νὰ ῥωτήσῃ; Ἀτέλειωτες ὧρες πορείας κάτω ἀπό καυτό ἣλιο ἢ ἀσταμάτητη βροχή. Μέσα σὲ κρύα καὶ σὲ χιόνια!! Τὰ κορμιά ἒπεφταν κατά γῆς σὰν μυίγες!!!


Ἀγαπημένα πρόσωπα ἒμεναν γιά πάντα πίσω, ἂψυχα, χωρίς χαμόγελο καὶ μὲ μίαν πίκραν στὸ βλέμμα. Ἓνα "γιατί;" γέμιζε τὸ εἶναι μας... Ἀλλά, ποιὸς νὰ ἀπαντήσῃ; Κάποιοι ἒφυγαν νύχτα. Φίλησαν πολυαγαπημένα μάτια καὶ χαιρέτησαν γιὰ πάντα. Ξέφυγαν; Ἲσως... Ἲσως νὰ μὴν τοὺς θέρισε ἡ πείνα καὶ ἡ δίψα... Ἲσως νὰ μὴν τοὺς ἒκοψε σπαθί βαρβάρου... Ἲσως νὰ ἀλλαξοπίστησαν γιὰ νὰ ζήσουν... Ἲσως ἁπλῶς νὰ ἒσβησαν λίγα μέτρα παραπέρα.... Ποτέ δὲν θὰ μάθουμε...

Μετά ἦλθε ἓνας πολιτικάντης, μαζί μὲ κάποιους ἂλλους «μεγάλους» καὶ ὑπέγραψαν κάτι χαρτιά.... «Θὰ φύγετε» μᾶς εἶπαν.... Ἀπό ποῦ μωρὲ νὰ φύγουμε; Ἀπό τὸ σπίτι μας; Ὃσοι τόλμησαν ὃμως τὴν ἐρώτησι, κόπηκαν.... Καὶ ξεκίνησε ὁ μεγάλος ξερριζωμός....

Ἂλλους μᾶς φόρτωσαν σὲ καράβια, ἂλλους μᾶς πέταξαν μέσα σὲ ἐρήμους νὰ πλανευόμαστε κι ἂλλοι ἒφυγαν μόνοι τους γιὰ πιὸ βόρεια μέ τὸν πόθο νὰ ξαναγυρίσουν κάποτε.... Τελικά τὰ κατάφεραν, «μικροί», «μεγάλοι» καὶ μᾶς ΞΕΡΡΙΖΩΣΑΝ!!! Ἒτσι πίστεψαν.... Ἒτσι ἢθελαν νὰ πιστεύουν... Οἱ ἂθλιοι!!!! Μπορεῖς μωρὲ νὰ ξερριζώσῃς τὸ βουνό; Μπορεῖς νὰ ξερριζώσῃς τὴν μνήμη; Μπορεῖς νὰ ξερριζώσῃς τὴν ἱστορία; Δὲν μπορεῖς, ὃσα κι ἐάν σβήσῃς, δὲν μπορεῖς... Θἂναι πάντα ἐκεὶ τὸ αἷμα καὶ θὰ βοᾶ, θὰ θυμίζη καὶ θὰ ψιθυρίζη στὴν γῆ, στὸν ἂνεμο, στὸ νερό τὴν ῥίζα του!!! Ξεπάτωσε καὶ τὰ βουνὰ, ἐὰν μπορῆς... Ἀπό κάτω τους θὰ μᾶς βρῆς... Γιατὶ τοῦτος ὁ τόπος ποὺ μᾶς ἒκλεψες μὲ τόσο δόλο γράφει τὸ ὂνομα μας, εἶναι σπαρμένος ἀπό τὰ κόκκαλὰ μας καὶ ποτισμένος ἀπό τὸ αἷμα μας.... Τοῦτος ὁ τόπος εἶναι ἡ μήτρα ποὺ μᾶς γέννησε!! Ἡ μήτρα μας!!! Καὶ τὸ παιδί πάντα ζητᾶ τὴν μήτρα τῆς μάνας.... Εἶναι ἡ φύσις του ἒτσι... Τὶ πίστεψες λοιπόν; Μπορεῖς ποτὲ νὰ ξεκολλήσῃς τὸ παιδί ἀπό τὴν μάνα του; Δὲν μπορεῖς.... Καὶ τὸ ξέρεις!!!!

Συνεχίζεται εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου