Σήμερα, που η πατρίδα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, οι πολιτικοί της την μετατρέπουν σε αποικία κι οι πολίτες της παρακολουθούν άπραγοι το εθνικό ξεπούλημα, τα λόγια του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ, από το βιβλίο του «Πιλότος Πολέμου», μας δείχνουν το δρόμο.
Ας κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη, με την ελπίδα να γίνει πυρκαγιά...
Γράφει ο Νίκος Βαρσακέλης
Τι προάλλες διάβασα ξανά το βιβλίο του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ «Πιλότος Πολέμου». Να θυμίσω ότι κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν πιλότος της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας και σκοτώθηκε λίγο πριν από την λήξη του πολέμου όταν το αεροπλάνο του χάθηκε κάπου στην Μεσόγειο. Το συγκεκριμένο βιβλίο γράφηκε λίγο μετά την εισβολή των Γερμανών στην Γαλλία και την συντριπτική ήττα που υπέστησαν οι Γάλλοι.
Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα το οποίο καμία σχέση δεν έχει με την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας!
“Θα μπούμε αύριο στο σκοτάδι. Ας υπάρχει ο τόπος μου, όταν ξανάρθει η μέρα!. Τι πρέπει να κάνουμε για να τον σώσουμε; Πώς να εκφράσεις μια απλή λύση; Οι ανάγκες αλληλοσυγκρούονται. Χρειάζεται να σώσουμε την πολιτιστική κληρονομιά, χωρίς την οποία η φυλή θα στερηθεί την διάνοια της. Πρέπει να σώσουμε την φυλή, χωρίς την οποία η κληρονομιά θα χαθεί. Οι λογικοί, επειδή δεν υπάρχει τρόπος να σωθούν και τα δύο , θα επιχειρήσουν να σώσουν ή την ψυχή ή το σώμα. Αλλά εγώ δεν τους λογαριάζω τους λογικούς. Θέλω τον τόπο μου και με το πνεύμα του και με τη σάρκα του όταν θα ξανάρθει το φως. Για να δράσω για το καλό του τόπου μου, πρέπει να κλίνω κάθε στιγμή προς την κατεύθυνση αυτή με όλη μου την αγάπη…
Αφού ανήκω σε αυτούς, δεν θα απαρνηθώ ποτέ τους δικούς μου ότι και να κάνουν. Δεν θα μιλήσω ποτέ εναντίον τους μπροστά στους άλλους. Αν είναι δυνατόν να τους υπερασπιστώ, θα τους υπερασπιστώ. Αν με ντροπιάσουν θα κλείσω αυτή την ντροπή στην καρδιά μου και θα σωπάσω. Κι ότι κι αν σκέπτομαι τότε γι’ αυτούς, δεν θα πάω ποτέ μάρτυρας κατηγορίας εναντίον τους. Ένας σύζυγος δεν θα γυρίσει ποτέ από σπίτι σε σπίτι να πληροφορήσει τους γειτόνους πως η γυναίκα του είναι πόρνη. Δεν θα σώσει έτσι την τιμή του. Γιατί η γυναίκα του ανήκει στο σπίτι του . Δεν εξυψώνεται εναντίον της. Μόνο όταν γυρίσει σπίτι του έχει το δικαίωμα να εκφράσει την οργή του.
Έτσι δεν θα διαχωριστώ από μια ήττα που θα με ντροπιάσει. Ανήκω στην Γαλλία. Η Γαλλία έβγαλε ανθρώπους σαν τον Ρενουάρ, τον Πασκάλ , το Παστέρ, τον Γκιγιωμέ (συμπολεμιστής), τον Οσεντέ (συμπολεμιστής). Έβγαλε επίσης ανίκανους πολιτικούς κι απατεώνες. Αλλά μου φαίνεται πολύ εύκολο να διεκδικώ τους μεν και να αρνούμαι κάθε συγγένεια με τους δε.».
Για την αντιγραφή
Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου