Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ

1) ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ (1918-1919)

Είχε προσχωρήσει στον σοσιαλισμό στην Γερμανία και υπήρξε ο πρώτος ηγέτης του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.) πού ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1918 και το 1922 μετονομάσθηκε σε Κ.Κ.Ε. Ό Αρβανίτης διατήρησε την ηγεσία, του Σ.Ε.Κ.Ε. για ένα μόνο χρόνο. Το 1919 καθαιρέθηκε με την κατηγορία του «οπορτουνιστή» (καιροσκόπου), επειδή αντιτάχθηκε στην ιδεολογική και οργανωτική υποδούλωση του Σ.Ε.Κ.Ε. στην Κομιντέρν (Κομμουνιστική Διεθνή) πού ήταν απλό όργανο της Μόσχας.

2) ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΤΟΣ (1919-1922)

Δικηγόρος, πού διαδέχθηκε τον καθαιρεθέντα Αρ.Αρβανίτη στην θέση του γενικού γραμματέως του κόμματος. Πολύ γρήγορα όμως και αυτός εξεδήλωσε τάσεις «απειθαρχίας» στις εντολές της Κομιντέρν και γι’ αυτό το 1922 διαγράφηκε με τη σειρά του από το κόμμα σαν «οπορτουνιστής» και «ύποπτος».

3) ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ (1922)

Ιστορικός συγγραφεύς πού πρώτος εισήγαγε την μαρξιστική μέθοδο στην μελέτη της ιστορίας και των προβλημάτων της Ελλάδος και συνέβαλε όσο κανείς άλλος στην διάδοση του μαρξισμού στη χώρα μας. Η Α’ συνδιάσκεψη του Κ. Κ. Ε. (Φεβρουάριος 1922) τον εξέλεξε στην θέση του γενικού γραμματέα σε αντικατάσταση του διαγραφέντος Ν. Δημητράτου. Το αξίωμα αυτό ο Κορδάτος το διατήρησε ως τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, όποτε καθαιρέθηκε σαν «οπορτουνιστής» και «σωβινιστής», επειδή τόλμησε να εκφράσει την άποψη ότι το σύνθημα για «ανεξάρτητη Μακεδονία—Θράκη» που έριξε η Μόσχα, ήταν ακόμη «ανώριμο» για την Ελλάδα. Αργότερα κατηγορήθηκε και για «υμνητής της Ελληνικής μπουρζουαζίας και του «σοσιαλφασισμού», «τροτσκιστής», «διαστρεβλωτής του μαρξισμού», «εξιδανικευτής της αστικής τάξης» κ.λπ. («Κομμουνιστική Επιθεώρηση» Δεκεμβρίου 1933, «Νέος Κόσμος» Απριλίου 1951 κ.λπ.).

4) ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΡΓΟΛΟΓΟΣ (1922-1923)

Εμποροϋπάλληλος στην Θεσσαλονίκη, πού εκλέχθηκε γενικός γραμματέας του Κ.Κ.Ε. από το έκτακτο κομματικό συνέδριο του Νοεμβρίου 1922. Διατήρησε αυτή την θέση ως τον Σεπτέμβριο του 1923. Το 1923 στάλθηκε στην Μόσχα για να μετάσχει στο Γ' συνέδριο της Κομιντέρν. Εκεί ψήφισε την αυτονόμηση της Μακεδονίας και Θράκης και παντρεύτηκε μία Γερμανίδα δακτυλογράφο της Κομιντέρν. Λίγο μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα απομακρύνθηκε από κάθε κομματική δουλειά και, σε συνέχεια διαγράφηκε σαν «πράκτορας». Ταυτόχρονα το Κ.Κ.Ε. τον κατηγόρησε ότι στην Μόσχα του είχε δοθεί ένα χρηματικό ποσό (7.500 δολλάρια της εποχής) για να το φέρει στην Ελλάδα ως ενίσχυση προς το Κ.Κ.Ε. και ότι, αντί να φέρει τα χρήματα, τα έστειλε στην Αμερική όπου λίγο αργότερα μετανάστευσε και ο ίδιος μαζί με την γυναίκα του.

5) ΘΩΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ (1923-1924)

Εργάτης τυπογράφος από τον Βόλο. Εκλέχθηκε γενικός γραμματέας από συνέδριο του Κ.Κ.Ε. τον Σεπτέμβριο του 1923. Αντιτάχθηκε όμως λίγο αργότερα στο σύνθημα για «ανεξάρτητη Μακεδονία - Θράκη» και διαγράφηκε και αυτός από το κόμμα σαν «οπορτουνιστής» και «σωβινιστής». Εκτελέσθηκε το 1944 από τους Γερμανούς.

6) ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΟΥΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (1924-1925, 1926-1928)

Εκλέχθηκε γενικός γραμματεύς του Κ.Κ.Ε. από το τρίτο έκτακτο συνέδριο, τον Νοέμβριο του 1924. Αργότερα διαγράφηκε και αυτός από το κόμμα σαν «τροτσκιστής» «προβοκάτορας» και «λικβινταριστής» (διαλυτικό στοιχείο). Αιτία ήσαν το γεγονός ότι αυτός μαζί με άλλους παλαιούς ηγέτες του Κ.Κ.Ε. αντιτάχθηκε στους «ανθρώπους της Μόσχας», τους περιβόητους «Κούτβηδες», δηλ. τους αποφοίτους της σοβιετικής κομματικής σχολής ΚΟΥΤΒ, πού ήρθαν από την Ρωσία και πού το Κρεμλίνο ήθελε να καταλάβουν όλα τα πόστα του Κ.Κ.Ε. και να ελέγχουν ολόκληρο τον μηχανισμό του. Αργότερα, ο Πουλιόπουλος προσχώρησε στον τροτσκισμό και ίδρυσε τροτσκιστικό κόμμα πού καταπολεμήθηκε με λύσσα από το Κ.Κ.Ε. Εκτελέσθηκε από τους Ιταλούς κατά την κατοχή. Μετά τον θάνατο του το Κ.Κ.Ε. διέδωσε ότι «πέθανε σαν δειλός».

7) ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ (1925-1926)

Δραστήριο στέλεχος του Κ.Κ.Ε., ανέβηκε όλη την κλίμακα προς την ηγεσία. Υπήρξε υπεύθυνος της κομμουνιστικής οργανώσεως στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, διετέλεσε αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη», βουλευτής του Κ.Κ.Ε. και ανέλαβε την γενική γραμματεία του κόμματος όταν συνελήφθη ο Π.Πουλιόπουλος επί κυβερνήσεως Πάγκαλου. Το 1928 ενώ ήταν βουλευτής του κόμματος αποχώρησε από αυτό γιατί διαφώνησε με την γραμμή πού του επέβαλε η Μόσχα και αηδίασε από την όλη κατάσταση.

8) ΠΑΣΤΙΑΣ ΓΙΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ (1926)

Ανέλαβε την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. μετά την πτώση του Πάγκαλου. Διαγράφηκε αργότερα σαν «λικβινταριστής» και «πράκτορας».

9) ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΧΑΙΤΑΣ (1928)

Βασικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε., υπήρξε αντιπρόσωπος του στην Κομμουνιστική Διεθνή (Κομιντέρν). Άσκησε για ένα διάστημα το 1928 τα καθήκοντα του γενικού γραμματέως. Το 1935 τουφεκίσθηκε στην Ρωσία όπου είχε καταφύγει μετά από μια δραπέτευση του από τις Ελληνικές φυλακές.

10) ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΙΑΝΤΟΣ (1928-1931, 1938-1939, 1941-1945)

Καπνεργάτης από την Καρδίτσα. Διετέλεσε ηγέτης του Κ.Κ.Ε. στις περιόδους 1928 - 31, 1938 – 39 και 1941 - 45. Στην περίοδο της κατοχής και του Ε.Α.Μ., η κομμουνιστική προπαγάνδα τον έκανε θρύλο και όλα τα μέλη του Κ.Κ.Ε. τον έλεγαν με αγάπη «ο γέρος». Μετά τον θάνατο του το Κ.Κ.Ε. τον χαρακτήρισε επίσημα σαν «πράχτορα της Ασφάλειας», «προδότη», «προβοκάτορα» και σαν «άνθρωπο πού έστειλε ο εχθρός μέσα στο Κ.Κ.Ε. πριν τριάντα χρόνια». Κυκλοφόρησε και η φήμη ότι ό θάνατος του οφείλεται σε δολοφονία, πού εξετέλεσε κατ’ εντολή του Κ.Κ.Ε. ο κομμουνιστής ιατρός Πέτρος Κόκκαλης του πού τον θεράπευε.

11) ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ (1931-1936, 1945-1956)

Ανέλαβε την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. το 1931 με εντολή της Κομιντέρν. Το 1934 ανακηρύχθηκε «αρχηγός» τίτλο πού διατήρησε ως το 1951. Άσκησε την ηγεσία ως το 1936 πού συνελήφθη, και μετά από το 1945 ως το 1956. Το 1956 με επέμβαση τής Μόσχας καθαιρέθηκε βιαίως από την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. κατηγορούμενος για «αντισοβιετισμό», «τυχοδιωχτισμό» κ.λπ. Μετά την καθαίρεση του διατυπώθηκαν εναντίον του πολλές κατηγορίες και χαρακτηρίσθηκε σαν «καταστροφέας του Κ.Κ.Ε.», «βρομόνερο», «τυχοδιώχτης», «χωρίς αρχές», «κακός δαίμονας του κινήματος», «υποκριτής», «φραξιονιστής», «συκοφάντης», «προβοκάτορας», «ύποπτος» και «φωνή του εχθρού».

12) ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΦΕΛΟΥΔΗΣ (1936-1938)

Εργάτης, συνδικαλιστής. Υπήρξε γραμματεύς του Κ.Κ.Ε. κατά την περίοδο 1936—38. Διαγράφηκε από το κόμμα σαν «όργανο του ταξικού εχθρού», «δειλός», «λιγόψυχος», «προδότης» και με την κατηγορία ότι αυτός προκάλεσε το κομμουνιστικό στασιαστικό κίνημα στον Ελληνικό στρατό της Μέσης Ανατολής σαν «όργανο του εχθρού», ο οποίος και επίτηδες τον έστειλε από την Ελλάδα στην Αίγυπτο!

13) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ (1939-1941)

Ανέλαβε την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. μετά την σύλληψη του Γ.Σιάντου το 1939. Χαρακτηρίσθηκε λίγο αργότερα σαν «πράχτορας της Ασφάλειας» και απομονώθηκε με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να πεθάνει φυματικός στην Ακροναυπλία. Υπάρχει η εκδοχή ότι τον κατέδωσαν στην Ασφάλεια οι Ζαχαριαδικοί για να τον εξοντώσουν.

14) ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΣΙΠΑΣ (1941)

Ανέλαβε την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. το 1941. Αργότερα το Κ.Κ.Ε. τον κατήγγειλε σαν «τυχοδιωκτικό και αλήτικο στοιχείο» που «δεν είχε καμμιά εχτίμηση στους σλαβομακεδόνες».

Πηγή : Athens indymedia