Πιο αναλυτικά σύμφωνα με την ALCO τα ερωτήματα ετέθησαν σε δείγμα 1000 ατόμων κι ένα απ’ αυτά ήταν: «Είστε υπέρ του προγράμματος ΕΕ – ΔΝΤ που αποσκοπεί στη διάσωση της χώρας ή υπέρ της απόρριψής του με κίνδυνο χρεοκοπίας;»
Απάντησαν ότι είναι υπέρ του προγράμματος το 54.2% και κατά το 33,2%, παρότι σ’ αυτήν την περίπτωση η χώρα κινδυνεύει να χρεωκοπήσει!
Δείτε με προσοχή την ερώτηση, έτσι όπως πάντα και ο δημοσκόπος προτρέπει. Στις δημοσκοπήσεις πρέπει να απαντάς στα ερωτήματα με ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Στο συγκεκριμένο δίλημμα τα πράγματα είναι απλά: «ή εντάσσεσαι σε ένα πρόγραμμα που φτιάχτηκε ήδη με σκοπό να σε σώσει, ή το αρνείσαι και κινδυνεύεις να χρεωκοπήσεις».
Κι όμως ενώ αυτονόητη είναι η απάντηση, εμφανίζεται το 1/3 των ερωτηθέντων να λέει ΟΧΙ!
Άλλο ερώτημα: «Πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί με περισσότερες θυσίες ή με περισσότερες απεργίες και διαδηλώσεις;»
Εδώ κυριαρχεί ο σουρεαλισμός! Υποτίθεται ότι οι ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων πρέπει να έχουν μια λογική βάση και φαντάζομαι όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο Ποιητής λέγοντας «θυσίες» εννοεί: κόβω επιδόματα, καταδικάζω σε ανεργία μερικά κοπρόσκυλα που διόρισα σε άχρηστους οργανισμούς που δημιούργησα, «εκτελώ» και τους ομήρους συμβασιούχους που κρατούσα, αυξάνω για μια ακόμη φορά το ΦΠΑ και διάφορα άλλα τέτοια, που χάριν συντομίας ονομάζουμε «πακέτα μέτρων».
Εντάξει!… Ας ξεπεράσουμε κάθε όριο καλοπιστίας και ας δεχθούμε ότι το πρώτο μέρος του διλήμματος, οι περισσότερες «θυσίες», που λέει κι ο δημοσκόπος(;) είναι τρόπος αντιμετώπισης μιας οικονομικής κρίσης. Οι «περισσότερες απεργίες και διαδηλώσεις»(!!!) που κολλάνε; Υπάρχει νοήμων άνθρωπος στον πλανήτη, που μπορεί να υποστηρίξει ότι μια οικονομική κρίση αντιμετωπίζεται με διαδηλώσεις και απεργίες;!!!
Κι όμως στην Ελλάδα στο διάστημα 5ης έως 7ης Μαΐου ενεστώτος έτους, από δείγμα χίλιων ανθρώπων που επιλέχτηκαν να ερωτηθούν, ποσοστό 51,4% επέλεξε την πρώτη εκδοχή, ενώ 28% είπε άμα διαδηλώνουμε τρεις φορές την ημέρα την ξεπετάξαμε την κρίση!!!
Η πιθανότητα μέρος του δείγματος να επιλέχτηκε από ψυχιατρικά καταστήματα, είναι μάλλον μικρή. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων μπορούν να αποδείξουν ότι το δείγμα είναι επιλεγμένο με επιστημονικό τρόπο. Γιατί δόθηκαν τέτοιες απαντήσεις, μπορεί να συμπεράνει κανείς. Μια απλή εξήγηση είναι η μη κατανόηση της ερώτησης ή …άλλα με ρωτάνε άλλα απαντάω.
Το θέμα όμως είναι στις ερωτήσεις, γιατί ο καθένας μπορεί -παρά την επιστημονική επιλογή του- να αμφισβητήσει είτε την ποιότητα του δείγματος, είτε τις συνθήκες υπό τις οποίες δίνονται οι απαντήσεις. Οι ερωτώντες όμως μόνο με δύο τρόπους μπορούν να κριθούν. Είτε ως ανεπαρκείς, είτε ως εκμαιευτές συγκεκριμένων απαντήσεων.
Δεν αμφιβάλει νομίζω κανείς ότι πρόκειται για το δεύτερο, και για την ακρίβεια είναι ο «ποιητής» και όχι ο ερωτών μια και η κάθε ALCO είναι απλά το «βαποράκι». Και ο «ποιητής» στοχεύει σε συγκεκριμένες απαντήσεις φτιάχνοντας με κατάλληλο, αλλά καθόλου έξυπνο, τρόπο τις ερωτήσεις, δείχνοντας μάλλον να απευθύνεται σε ανεγκέφαλους.
Το «χαρτί» των δημοσκοπήσεων χρησιμοποιεί το πανικόβλητο καθεστώς, σαν πρώτο βήμα της προσπάθειάς του να αποφύγει τη δική του χρεωκοπία, που όμως έχει συντελεστεί ήδη. Με το ίδιο θέμα και αντίστοιχα ποσοστά δημοσιεύουν σήμερα δημοσκοπήσεις, το «Βήμα» (Κάπα Research), Real News (MRB) και η Καθημερινή (Public Issue).
Οι τυμβωρύχοι επέλεξαν το διάστημα να κάνουν δημοσκοπήσεις μετά τις 5 Μαΐου, η έρευνα της ALCO ξεκίνησε αυτή την ημερομηνία και σίγουρα μετά τον τετραπλό φόνο στη marfin. Στην έρευνα της Κάπα Research μάλιστα, τίθεται το εκπληκτικό ερώτημα αν πρέπει να σταματήσουν οι διαδηλώσεις μετά τα τραγικά γεγονότα της Τετάρτης!
Η ALCO είχε πραγματοποιήσει αντίστοιχη δημοσκόπηση πριν μια εβδομάδα. Σ’ αυτήν το 51,3% είχε απαντήσει ότι θα κατέβει στους δρόμους αν ανακοινωθούν νέα μέτρα και το 33,1% ετοιμαζόταν για νέες θυσίες. Τη διαφορά την έκαναν οι νεκροί της τράπεζας. Το φοβισμένο καθεστώς αναθάρρησε, το μόνο που τού ‘λειπε ήταν να ξαναβάλει τους ποπολάρους στη θέση τους, να τους ξανακάνει τρομαγμένο πόπολο.
Το ανέλαβαν το επόμενο απόγευμα κιόλας, τα αιώνια δεκανίκια του. Οι εργατοπατέρες έκαναν αυτό που «έπρεπε», έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους. Δύο, τρεις, τέσσερις «διαφορετικές» συγκεντρώσεις; Όσες χρειάζονται. Έκαστος εφ’ ώ ετάχθη. Ο βολεμένος δημόσιος υπάλληλος στην ΑΔΕΔΥ, ο μικροαστός εργαζόμενος στη ΓΣΕΕ, ο μαχητικός εργάτης στο ΠΑΜΕ, ο κουλτουριάρης στο ΣΥΡΙΖΑ κι ένας χώρος πάντα ελεύθερος να περιφέρονται τα «παιδιά» για τις βρώμικες δουλειές, κι ας μην έχουν ακόμη παγώσει τα πτώματα που άφησαν πίσω τους. Έτσι θα ναι όλα σωστά. Ο καθένας με την ταμπέλα του.
Και το πόπολο που σήκωσε κεφάλι την περασμένη Τετάρτη, απαντάει τρομαγμένα σε δημοσκοπήσεις ή κοιτάει με δέος τα πρωτοσέλιδα, μπορεί και ν’ αναρωτιέται αν την επόμενη φορά, θα ξανασκοτώσουν. Το βέβαιο είναι ότι απέναντι σ’ ένα χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα, επόμενη φορά θα υπάρξει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου