Ο γλωσσικός ελληνισμός της αγγλικής

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Α215) περιγράφοντας το ήρωά της λέει: «πόδας ωκύς Αχιλλεύς…». Οι λόγιοι μας Ν. Καζαντζάκης και Ι. Κακριδής αποδίδουν τον ίδιο στίχο στη σημερινή μας γλώσσας ως εξής: «Τότε ο Αχιλλέας ο φτεροπόδαρος απηλογιά της δίνει». (Ωκύς=ταχύς, γοργός, γρήγορος). Η λέξη πους-ποδός και σήμερα πόδι υπάρχει στην Ελληνική γλώσσα από γεννησιμιού της. Το 19ο αιώνα όμως έρχονται οι…  ινδοευρωπαίοι και λένε ότι η λέξη πους δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ Ελληνική, αλλά είναι… ακούστε καλά…  ινδοευρωπαϊκή. Δηλαδή μάς λένε ότι το πόδι μόνο του προϋπήρχε πάνω από τα σύννεφα μεταξύ Ευρώπης και Ινδίας –πάνω στη στρατόσφαιρα– και με το…  ευρυζωνικό σύστημα της εποχής οι Έλληνες τα «δανείστηκαν» και έτσι μπήκε στη γλώσσα μας.


Λένε, επίσης, ότι υπήρχε ένα «αμάρτυρο» θέμα με αστερίσκο *pod (ποιος τους έδωσε όμως τα γράμματα να το γράψουν;) και σαν πουλιά αφού πάτησαν με το πόδι το δεξί τους, στα φανταστικά Ηλύσια Πεδία το «ψάρεψαν» οι Έλληνες σκέτο το… pod!

Δυστυχώς και οι Έλληνες επιστήμονες αναφέρουν ανερυθρίαστα στα συγγράμματά τους ότι δεν είναι ελληνικό, αλλά…. ινδοευρωπαϊκό. Λένε ότι ο υποθετικός τύπος είναι ινδοευρωπαϊκής ρίζας. Καμία ρίζα όμως δεν φυτρώνει στον αέρα, αλλά πάνω στη γη. Και αυτή είναι η ελληνική γη που ανέθρεψε το πόδι και το έβαλε σε κίνηση του λόγου που κινεί όλα τα ανθρώπινα επιτεύγματα. Εσείς τι λέτε, το πήραμε το πόδι από τους φανταστικούς… ινδοευρωπαίους; Σκεφτείτε το λίγο!

Η ΚΡΙΣΗ ΜΑΣ ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ

Το πόδι –ο πους που έλεγαν οι αρχαίοι μας– αφού φύτρωσε στο γόνιμο ελληνικό έδαφος έκανε ποδαρικό σε πολλές νέες ομόρριζες λέξεις όπως: πεδίο, εμπόδιο, πηδώ, πηδάλιο, πεζός, ποδιά, αλλά και ποδαράκι και ποδάρα.

Συμμάχησε και με άλλες λέξεις και μάς έδωσε σύνθετες όπως: ποδοπατώ, ποδοβολώ, ποδοβολή, ποδοβολητό, ποδοκυλώ, ποδόλουτρο, ποδόμακτρο (πετσέτα για τα πόδια), ποδοκομία (το γνωστό μας… pedicure) και νεότερες λέξεις όπως ποδόσφαιρο, ποδοσφαιριστής, ποδοσφαιρόφιλος, αλλά μάς χάρισε και το ποδόπληκτρο και στο αυτοκίνητο το ποδόφρενο. Δεν είναι όλες μόνο αυτές. Θα μπορείτε να βρείτε και μόνοι σας άλλες τόσες.

ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

Η λέξη είναι ολοζώντανη και γεμάτη κίνηση μια και στολίζει τη γλώσσα μας με πάμπολλες εκφράσεις και ιδίως έξυπνες μεταφορές. Όλα τα παρακάτω παραδείγματα βάλτε τα σε δικές σας προτάσεις για να νιώσετε την καταπληκτική, θαυμαστή και μεγάλη γονιμότητά της: το βάζω στα πόδια, του έβαλε τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, πήγα με τα πόδια, είμαστε όλοι στο πόδι, είναι δεμένος χέρια και πόδια, δεν βαστούν τα πόδια μου, δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου, πέφτω στα πόδια της, είναι με ένα πόδι στο…  λάκκο, σηκώνω τα πόδια, του έδωσε πόδι, πατώ πόδι, εάν δεν έχεις μυαλό έχεις πόδια και να μην σας κουράζω περισσότερο: Με το πόδι το δεξί, για να μάς φέρει γούρι.

Το μάθημα μπορεί να συνεχιστεί και παρομοίως με όλες τις ομόρριζες λέξεις όπως το πηδάλιο που μάζεψε όλους τους θρησκευτικούς κανόνες. Και όποιος χειρίζεται το πηδάλιο έγινε σήμερα πηδαλιούχος και πηδώ, πήδος, πηδηχτός και πήδημα, αλλά και ποδήλατο. Ευλογημένο πόδι. Λέτε να μάς το χάρισαν, έτσι τιμής ένεκεν, οι… ινδοευρωπαίοι;

Δεν μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Το ελληνικό πόδι το λιμπίστηκε σφόδρα και η αγγλική. Οι Άγγλοι λένε πως η λέξη τους Foot είναι άκρως δική τους δημιουργία, αλλά στα λεξικά τους σημειώνουν πως μπορεί να προέρχεται και από το Λατινικό pes ή το Ελληνικό πους. Γνωστό ότι τα χειλικά σύμφωνα π, β, φ, μπερδεύονται κάπου-κάπου, αλλά το ου στο πους κρατήθηκε ελληνικότατα με το διπλό οο=ου=Foot. Και το φούτμπωλ (football) δεν πρέπει να είναι από εδώ; Πους/foot+βάλλω/ball=football. Προσθέστε εδώ όλα τα παράγωγα: footy, footnote, footmark, footstep, footprint κ.λπ. Ο πους περπατάει πολύ σβέλτα.

Θα αναφέρω μόνο άλλο ένα ομόρριζο: Pedal=belonging to the foot. Από αυτή τη ρίζα τα λεξικά λένε ότι παράγονται τα παρακάτω: expedite = διεκπεραιώνω, impede/impediment = εμποδίζω/εμπόδιο, impeach = καταγγέλλω, κατηγορώ, pedestal = βάση, pedestrian = πεζός, pediment = αέτωμα, pedicure = ποδοκομία, pioneer = πρόδρομος, pawn = πιόνι (πεζοπόρος), podium = εξέδρα με πληθυντικό podia και πολλά-πολλά άλλα.

ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΜΑΣ

Η Ελληνική γλώσσα μπήκε σε όλες τις γλώσσες της Ευρώπης πολύ υπερήφανα «με το πόδι το δεξί». Αυτό είναι το καλό σημάδι, φέρνει γούρι και καλούς οιωνούς, φέρνει καλή τύχη. Με άλλα λόγια τους έκανε καλό ποδαρικό, αλλά οι…  ινδοευρωπαίοι προσποιήθηκαν ότι δεν κατάλαβαν τίποτε! [Θωμάς Γ. Ηλιόπουλος, Πηγή]